در کنار شعرهایت

در کنار شعرهایت درد را حس میکنم

                               باز هم اندوه فصلی زرد را حس میکنم

قصه ی تنهایی این شعر مال من نبود

                               رفتن آهسته یک مرد را حس میکنم

چشمهای خیس

چشمهایم میشود خیس از نگاهت ای رفیق

بیقرارم باز از این سوز آهت ای رفیق

در فراسوی شبی غمگین و پر اندوه هم

این دعای هر شبم پشت و پناهت ای رفیق

زیر شبنم های اشکم می خزم اما هنوز

من کبوتر زخمی در عمق چاهت ای رفیق

روزهای سرد و یخبندان من هم می روند

با نگاه دلنشین و سر به راهت ای رفیق

غم گرفتن های دل را باز هم در این سکوت

می رهانی با دو چشمان سیاهت ای رفیق

قفل سنگین دلم را باز کن با یک غزل

من در این دلواپسی ها تکیه گاهت ای رفیق

می کشم بر روی جدولهای قلبم در خیال

حس نابی از دو چشم بی گناهت ای رفیق

زیر چتر آرزوهای بلندت می نشست

شرمساری های یک زن در نگاهت ای رفیق